Lovende kritieken

Ik werd vanmorgen vroeg wakker en had meteen veel plannen in mijn hoofd.
Eerst had ik een stapel parochieblaadjes rondgebracht waarna ik op de fiets stapte en richting polder reed om daar iemand een door mij geschreven schaatsboek af te leveren, die door een familielid was besteld voor iemands verjaardag.
Het is dus bij deze ook een hartstikke leuk cadeau artikel.
Zodoende werden mijn benen een beetje verlost van de stijve spieren vanwege het zware werk gisteren bij mijn zoon in de tuin.
Als ik op de terugweg ben en langs de ijsbaan fiets, zie ik dat het toegangshek openstaat, want er zou vandaag de laatste MTB-rit gepland staan.
Omdat ik daar wat boekjes in de verkoop had gezet, bedacht ik dat ik mooi meteen even het restant zou kunnen ophalen, vanwege dat toch het schaatsseizoen over is.
Als ik het clubgebouw binnenstap, zie ik dat er twee mensen aanwezig zijn die druk doende zijn met koffie zetten en aanverwante bezigheden.
Het zijn de beroemde schaatser Jos Niesten en zijn vrouw Lida. (google zijn naam maar eens?)
Jos had mij geholpen met de eerste boekuitreiking waarvoor ik hem bedankt had met een gratis boek.
“Ik kwam het restant boeken ophalen”, zei ik na de goedemorgen wensen.
“Tja, die zijn er niet meer”, antwoordde Lida, “allemaal verkocht”, vervolgde zij met haar altijd doodnuchtere stem.
“Hé”?, roep ik het uit van verbazing.
“Ja, wat wil je nou”, zegt Jos, “ik heb er enorm van genoten en Lida ook”.
“Je hebt een hartstikke leuk boek geschreven, want nu weet ik ook eens wat een niet wedstrijdsporter beleefd”.
“Nooit geweten dat jij zo’n ‘harde’ was”? beëindigde hij zijn lovende kritieken.
Ik stiekem wel!